در آن ایام، شهر کوفه مرکز ثقل حکومت اسلامی بود. در تمام قلمرو کشور وسیع اسلامی آن روز، به استثناء قسمت شامات، چشم ها به آن شهر دوخته بود که چه فرمانی صادر می کند و چه تصمیمی می گیرد. در خارج این شهر دو نفر، یکی مسلمان و دیگری کتابی (یهودی یا مسیحی یا زرتشتی)، روزی در راه به هم بر خورد کردند. مقصد یکدیگر را پرسیدند. معلوم شد که مرد مسلمان به کوفه می رود و آن مرد کتابی در همان نزدیکی، جای دیگری را دارد که برود. توافق کردند که چون در مقداری از مسافت راهشان یکی است، با هم باشند و با یک دیگر مصابحت کنند. راه مشترک، با صمیمیت، در ضمن صحبت ها و مذاکرات مختلف طی شد.
